Krótki przerywnik artystyczny pt. „Forza Proza”

(czyli walki waćpanie, o pasem władanie)

Gnał szaleńczo swym bachmatem, zwady szukać zwykle chętny

Wciąż popędzał bestię batem, niczym lew łykał zakręty

Sto pięćdziesiąt na godzinę, może więcej – któż obmierzy

Moc rozrywa tę gadzinę – ryczy, warczy… Jak sto zwierzy!

Wtem tu nagle, z zaskoczenia, z prawej strony się wyłania

Nie kto inny jak ogromne smocze cielsko herbu Scania

I na włości pasa lewe – te co w woja leżą mocy

Wpycha łapy swe ogromne i z mozołem się w nie toczy.

Cóż za zdrada!

Co za farsa!

Terkotają abeesy

Pod pedałem już podłoga, sercem aż targają stresy

I zatacza się na boki, szura, harczy, piszczy, sapie

Zatrzymuje się dosłownie ledwie sążeń przy jej klapie

I od razu miecza dobył, krzyknął „Kurwa!” i do boju!

„Ja cię kurwa ukatrupię ty śmierdzący stary gnoju!”

Chodź wiązanka była zacna i łaciną przepełniona

Smok się nawet nie odwrócił – lekko burknął spod ogona…

I ślimaczym tempem sunie, bezstresowo że aż nuda

Lecz nasz wojak wciąż czerwony wykrzykuje istne cuda.

O tatusiu i matuli, połowicy się dostało…

Już ugnoił całe rody, lecz mu ciągle było mało.

Więc na prawo odskakuje, sprawiedliwość gotów mierzyć

Ledwie zdążył wykontrować by w koparkę nie uderzyć,

Ster zamachnął, ręce sztywne, oczy wielkie z przerażenia

Uciekł w pole, potem w las hen, zapolować na jelenia…

Szyba zbita, koła krzywe, kołpak w puszczę powędrował,

Wnet się ocknął i w swym błędzie tak boleśnie zorientował.

Morał z baśni tej dość prosty i też wielu pewnie znany

Nie wyprzedza się po prawej, choć po lewej są barany.