A więc tak – jakiś czas temu, wspólnie z grupką przyjaciół wybraliśmy się na Słowenię (to ten kraj, co to trzeba przejechać przez niego w drodze na Chorwację jakby ktoś nie kojarzył).

Na początek pokażę Wam krótki film z całej naszej wyprawy – to taka fajna piguła z trzech, cholernie intensywnych dni.

Zdecydowanie warto go obejrzeć  (Marcin specjalnie taszczył wszędzie ze sobą wielki i niemodny tornister z dronem i zapasowymi bateriami więc ujęcia są po prostu genialne ;) )

A teraz trochę o tym co się tam właściwie wyrabiało.

(Zdjęcia Krzyśka i Marcina – mam nadzieję, że się nie pogniewają jak je tu bezwstydnie wykorzystam ;) ).

Ponieważ, jak wiecie jestem zatwardziałym ignorantem, rozmowy o planie wyjazdu przestałem słuchać w chwili, kiedy zorientowałem się, że nie ma tam ani słowa o cyckach, wybuchających łodziach motorowych, strzelaniu do różnych rzeczy albo chociażby grillowaniu wołowiny (niekoniecznie w tej kolejności).

Przestałem więc słuchać dość szybko i żeby dodatkowo to zaakcentować, skupiłem się na dość wymownym dłubaniu w nosie oraz zastanawianiu się jak na ścianie w łazience wyglądałaby antyrama z plakatem z Czarodziejką z Księżyca w stroju Wonder Woman.

W efekcie z planu wyjazdu zapamiętałem, że – pozwolę sobie zacytować:

„Trzeba będzie kupić jakieś piwo”.

Przyjąwszy do wiadomości tę kluczową informację spakowałem się tak, jakbym wybierał się na niedzielny, poobiedni spacerek a nie trzydniową wyprawę z grupą ludzi, którzy uważają, że zwisanie z wielkiej skały na kawałku sznurka jest zabawne.

Jak to więc wyglądało?

Najpierw dotarliśmy do domu naszego Słoweńskiego przyjaciela i zarazem najlepszego przewodnika ever – Primoza. Ten zaś poczęstował nas na powitanie domowym kompotem z fig (jeszcze cieplutkim) i świeżymi czereśniami:

Po prostu sielanka.

Do Słowenii pojechaliśmy dwoma samochodami – terenowym mercedesem GLK oraz nie za bardzo terenowym Mercedesem CLS 63 AMG. O tym dlaczego CLS nie był najmądrzejszym wyborem przekonaliśmy się gdy musieliśmy dostać się w miejsce pierwszego noclegu (i zarazem chyba jedyny płaski teren w rejonie kilku kilometrów):

Plusem było to, że jeżdżąc po lesie dwoma czarnymi mercedesami wyglądaliśmy na grupę ludzi biznesu wywożących na szkolenie z kopania dziur swoich dawnych partnerów handlowych – dzięki temu mieliśmy totalny spokój.

Obóz rozbiliśmy w pobliżu wejścia do Kriznej Jamy (w lesie na zboczach góry Krizna) – idealnym miejscem wydał nam się teren wycinki drzew. Jak widać był to jedyny płaski teren w okolicy więc niespecjalnie mieliśmy inne wyjście:

Przygotowanie obozowiska zacząłem oczywiście od przedmiotów o najwyższym priorytecie:

Następnie przed kolacją postanowiliśmy wybrać się na szczyt ,żeby obejrzeć przy piwku zachód słońca:

Oraz zlokalizowany tam opuszczony kościół:

Następnie ruszyliśmy do obozu, żeby zająć się kolacją.

Ja tam akurat nie jestem specjalnie wymagający dlatego zajadałem się głównie kupionymi wcześniej w konzumie ciastkami i piwem, ale już na przykład Marcin szedł po bandzie jak jakiś Okrasa:

Tak właśnie narodził się Słoweński „Jungle Juice” (Nie wiem co właściwie Marcin wrzucał wtedy do kociołka ale spróbowałem trochę i nie obudziłem się dwa tygodnie później w Vegas z tatuażem na klacie i niedźwiedziem w łóżku -trzymamy się więc wersji, że były to głównie warzywa).

Idąc jednak dalej – drugiego dnia z samego rana (z powodu traktorzysty-drwala z zaburzeniami kompulsywno-obsesyjnymi) musieliśmy dość szybko zwinąć obóz. Postanowiliśmy więc udać się w jakieś przyjemne miejsce na śniadanie – wybraliśmy więc znajdjącą się kilka kilometrów dalej łąkę nad rzeką.

Podczas śniadania, co prawda również prześladował nas jeden traktorzysta, ale ten przynajmniej nie miał padaczki i dość szybko sobie pojechał ;)

Po śniadaniu czekał nas na główny cel naszej podróży – Krizna Jama,czyli kilkukilometrowa wyprawa w głąb ziemi z radzieckimi latarkami na głowach:

Jaskinia nie ma żadnych ścieżek, schodków czy oświetlenia, a niektóre jej części trzeba pokonywać pontonami – wierzcie mi, że robi to niesamowite wrażenie.

Po jaskini pojawił się pomysł, żeby skorzystać z okazji i wyskoczyć jeszcze na chwilę nad morze – trochę później smażyliśmy się już na słoneczku i moczyliśmy nogi na…

Plaży nudystów ;)

Na koniec dnia udaliśmy się nad oddalone o kilkaset kilometrów jezioro Bled i rozbiliśmy obóz na zlokalizowanym tam kampingu.

Przy okazji postanowiliśmy wykorzystać jednego z Mercedesów i urządziliśmy sobie najbardziej męską suszarkę do ręczników ever:

Następnego dnia zwinęliśmy obóz i wybraliśmy się na górę Visevnik. Wspinaczkę zaczęliśmy od spotkania ze stadkiem niezwykle sympatycznych krów leśnych:

A następnie ruszyliśmy w górę:

Marcin ciągle jeszcze miał w żyłach sporo Jungle Juice:

A ja fruwałem w górę i w dół jak mały motorek

(tam w górze, między drzewami to ja):

Ponieważ tego dnia nie piłem kawy, po jakimś czasie musiałem na chwilę podładować sobie baterie:

W końcu jednak udało się nam dotrzeć na szczyt:

Widok – zdecydowanie był wart tej kilkugodzinnej wspinaczki:

A już w ten piątek wracamy znów na Słowenię.

Tym razem atakujemy Triglav – najwyższą górę jaką udało nam się tam znaleźć ;)

O tę tutaj:

Więcej wieści za niedługo ;)

Pozdrawiam,

Tommy